Reżyseria: Tomasz Rodowicz
Choreografia: Robert M. Hayden
Muzyka i prowadzenie chóru: Tomasz Krzyżanowski
Światło: Tomasz Krukowski
Dźwięk: Marcin Dobijański
Obsada premierowa: Joanna Chmielecka, Julia Jakubowska, Małgorzata Lipczyńska, Aleksandra Maria Ścibor Infinity, Janusz Adam Biedrzycki, Paweł Korbus, Maciej Maciaszek, Kuba Pałys, Krzysztof Skolimowski
Obsada aktualna: Joanna Chmielecka, Julia Jakubowska, Małgorzata Lipczyńska, Majka Justyna, Sara Kozłowska, Janusz Adam Biedrzycki, Paweł Korbus, Maciej Maciaszek, Adrian Bartczak / Michał Ratajski
Chór: Joanna Filarska, Sandra Gierzek, Joanna Kłos, Aleksandra Kozioł, Milena Kranik, Justyna Sobieraj-Bednarek, Marta Sterna, Elina Toneva, Paulina Tralewska, Dara Weinberg
Premiera: 26 marca 2012, Teatr Szwalnia, Łódź, Akcja Dotknij Teatru - łódzkie obchody Międzynarodowego Dnia Teatru
Czas trwania: 60 minut
Wiek widzów: 16 +
Spektakl Bachantki w reżyserii Tomasza Rodowicza stanowi trzecią, finalną fazę mierzenia się z najbardziej intrygującym dramatem Eurypidesa i jest próbą opowiedzenia tej wieloznacznej tragedii przy użyciu innego niż w poprzednich projektach klucza.
Do współpracy nad spektaklem został zaproszony amerykański choreograf Robert Hayden (tancerz, wieloletni współpracownik Ultima Vez, wcześniej współpracował już z CHOREĄ, między innymi tworząc ruch do naszego Oratorium Dance Project).
CHOREA po raz kolejny sięga po tekst Bachantek.
Efektem pierwszego etapu pracy był spektakl Bakkus - międzynarodowa produkcja realizowana z Earthfall Dance w 2006 roku. Była to opowieść o konflikcie prawa i religii, przestroga przed fanatyzmem z jednej strony i nadużyciami władzy z drugiej, kryzysem wartości i grozą odpowiedzialności zbiorowej. Bakkus jest w tym spektaklu manipulatorem, charyzmatycznym przywódcą po przejściach, który chciałby grać rolę boga.
Druga część - Śpiewy Eurypidesa to opowieść o zbiorowym szaleństwie i ostrzeżenie przed niebezpiecznymi, bigoteryjnymi praktykami. Wyłaniająca się z chóru grupa kobiet, w zbiorowym uniesieniu sięga do tego, co w człowieku najbardziej intymne i skrywane, ale w dewocyjnej ekstazie może być groźne i prowadzić do zbrodni, zarówno 2,5 tysiąca lat temu jak i dziś. Pieśni uruchamiają ciemne emocje – energie, które przy podejrzanej obecności Dionizosa, pół-boga, pół-człowieka, prowokują zdegradowany rytuał – dwuznaczny obrzęd zwieńczony samosądem na odmieńcu próbującym zbyt odważnie przekroczyć społeczne tabu.
Spektakl Bachantki – to konfrontacja tych dwóch wątków oraz odniesienie powstałych między nimi napięć do współczesnych relacji międzyludzkich. Dzisiejsze społeczeństwo to grupa, w której tak szybko, z łatwością wyznacza się zbiorową odpowiedzialność. Przy zanikaniu obecności boga i zastępowaniu go jego nieudolnymi wizerunkami łatwo przypisać sobie samemu wszechwiedzę i wszechwładzę i manipulować emocjami innych.
Wobec entropii wartości, religii i autorytetów sposobem na zdefiniowanie siebie samego jest destrukcja i agresja wobec innych. Potrzeba oczyszczenia przez złożenie ofiary została w naszej kulturze zredukowana do znajdywania kozła ofiarnego. W każdym z nas jest jednoczesna potrzeba porządku i chaosu, potrzeba szaleństwa i harmonii. Dlaczego jesteśmy jedynym gatunkiem, który wyrzyna sam siebie, pragnąc w głębi serca najbardziej miłości i obecności boga?
