retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 9101
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 9081
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 8937
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 8617
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 8337
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 9042
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 9135
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 9065
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 9105
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 9107
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 9048
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 9137
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 9102
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 9086
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 8454
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 8574
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 9014
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 8985
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 8903
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 8822
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 8392
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 8662
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 8674
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 8742
retroperspektywy 2024 fot. agnieszka cytacka ACF 8460
Strona główna / Spektakle / Aktualne / What's Demeter?

What's Demeter?

Twór­cy: Te­atr CHO­REA

Opie­ka ar­ty­stycz­na: To­masz Ro­do­wicz 

In­ter­wen­cje re­ży­ser­skie: Łu­kasz Kos

Opie­ka mu­zycz­na: Grze­gorz Wie­rus

Mu­zy­ka: To­masz Krzy­ża­now­ski, Ma­ciej Ry­chły, mu­zy­ka tra­dy­cyj­na

Cho­re­ogra­fia: Do­ro­ta Po­row­ska, Sara Ko­złow­ska, Te­atr CHO­REA

Świa­tło: Ka­mil Urba­no­wicz

Dźwięk: Mar­cin Do­biś Do­bi­jań­ski

Wi­zu­ali­za­cje: Ka­mil Wal­la­ce

Ob­sa­da: Ja­nusz Adam Bie­drzyc­ki, Maja Ca­ban, Jo­an­na Chmie­lec­ka, Jo­an­na Fi­lar­ska, Ju­lia Ja­ku­bow­ska, Sara Kozłowska, Mał­go­rza­ta Lip­czyń­ska, Maciej Maciaszek, Anna Ma­szew­ska, Ewa Oto­mań­ska, Mag­da­le­na Pasz­kie­wicz, Do­ro­ta Po­row­ska, To­masz Ro­do­wicz, Ola Shaya, Eli­na To­ne­va + Stara Gwardia i Zaproszeni Goście

Pro­du­cent­ka: Ola Shaya

Pre­mie­ra: 23 sierp­nia 2024, Mię­dzy­na­ro­do­wy Fe­sti­wal Te­atral­ny Re­tro­per­spek­ty­wy, Fa­bry­ka Sztu­ki w Ło­dzi

Czas trwa­nia: 180 mi­nut

Wiek wi­dzów: 12+

 

 

 

"What’s De­me­ter?"...

 

Ten wie­czór jest spo­tka­niem CHO­REI. To wy­da­rze­nie zbu­do­wa­ne z cy­ta­tów i wy­im­ków z naj­waż­niej­szych spek­ta­kli, kon­cer­tów i pro­jek­tów, two­rzą­cych na­szą 20-let­nią hi­sto­rię. Osią, a wła­ści­wie ni­cią, na któ­rą bę­dzie­my na­ni­zy­wać te wy­da­rze­nia, bę­dzie sta­ro­żyt­na Gre­cja, od któ­rej ra­zem za­czy­na­li­śmy i któ­ra pier­wot­nie wy­zna­cza­ła nam kie­ru­nek - jej mu­zy­ka, śpiew, ta­niec i dra­mat. Za­cznie­my od tego źró­dła, któ­re stop­nio­wo bę­dzie się prze­ja­wiać jako kon­tra­punkt i do­peł­nie­nie no­wych od­słon frag­men­tów cho­re­icz­nych spek­ta­kli i kon­cer­tów. Frag­men­tów wy­bra­nych przez każ­de­go z ak­to­rów CHO­REI, jako waż­ne i oso­bi­ście zna­czą­ce na na­szej wspól­nej dro­dze.

 

Wie­czór otwo­rzy­my ho­me­ryc­kim “Hym­nem do De­me­ter”, któ­ra jest “Muzą” te­go­rocz­nej edy­cji Fe­sti­wa­lu RPS. Ta mi­tycz­na po­stać, uosa­bia opo­wieść o utra­cie i od­zy­ska­niu, tłu­ma­czy nie­ro­ze­rwal­ny zwią­zek ży­cia i śmier­ci, od­cho­dze­nia, umie­ra­nia i od­ra­dza­nia się, bu­dze­nia do no­we­go wi­tal­ne­go cy­klu. Gu­bie­nia sen­su ży­cia i od­naj­dy­wa­nia go na nowo. To też na­sza hi­sto­ria.

 

Nie two­rzy­my jed­nak no­we­go spek­ta­klu, ani no­wej skła­dan­ki czy puz­zli z daw­nych hi­sto­rii CHO­REI. To pra­ca z in­dy­wi­du­al­ną i zbio­ro­wą pa­mię­cią mi­nio­nych i ak­tu­al­nych kre­acji, pro­ce­sów i do­świad­czeń każ­de­go z ar­ty­stów, lub jak kto woli - ro­bot­ni­ków sztu­ki - czy­li każ­de­go z człon­ków ze­spo­łu, któ­ry obec­nie two­rzy fir­mę zna­ną pod na­zwą “CHO­REA”.

 

Esen­cją tego wie­czo­ru będą pie­śni, ob­ra­zy, dźwię­ki, sło­wa, frag­men­ty, ge­sty chwi­lo­wych po­sta­ci, for­mo­wa­ne jak­by z pa­pier mâché, ule­ga­ją­ce nie­ustan­nym, dziw­nym prze­mia­nom - jak u Schul­za, kwe­stio­nu­ją­ce same sie­bie, nie­kom­plet­ne, dwu­znacz­ne, ale i peł­ne en­tu­zja­zmu i na­dziei. Bez chro­no­lo­gii, lo­gi­ki i kon­se­kwen­cji.

 

W cią­gu dwóch go­dzin nie da się opo­wie­dzieć na­szych 20 lat, ale da się po­ka­zać lu­dzi i ich pa­sje, da się z nimi spo­tkać, w tym co dla nich jest i było naj­istot­niej­sze na prze­strze­ni ostat­nich dwóch de­kad.